Good Compagnie

Koning winter heerst streng. Buiten is het berekoud! Het is een echt dikke truien weer! Mijn stof lag al een tijdje te wachten om een trui te worden. Maar mijn patroon was nog niet beschikbaar in de winkel. Ik hou niet van digitale patronen, geef mij maar de real stuff papieren versie. Maar nu dat euvel verholpen werd (ik heb mijn diensten als koerier aangeboden en ben zelf om mijn patroon gereden), kwam een knus pulleke tot stand.

Ik ging aan de slag om mijn eerste Julia sweater te maken van Compagnie M. Veel tekenwerk vond ik het om het patroon over te nemen: in al mijn enthousiasme had ik eerst niet door dat ALLE opties op dit patroon stonden: extra kraagje, hoge halslijn, lage halslijn, zak vooraan ... Maar niet erg: dat spaart me de volgende keer werk uit.

Ik ben meteen ook aan het experimenteren gegaan. Ik wilde een speciaal kolleke. Dus probeerde ik iets uit: ik probeerde om het kraagje te herhalen, en daardoor een speelse halsboord te bekomen. Faliekant mislukt! Het kraagje sprong naar boven als ik het truitje aan had. Op de paspop viel het allemaal nog wel mee, in het echt schiet het de hoogte in. Maar dat weten we dan ook weeral. Losdoen was de boodschap! Maar het werd daardoor een iets soberder, maar toch beter geslaagde versie.

De achterkant en de mouwen van mijn trui maakte ik in een oranjerode  Punta di Roma. De voorkant werkte ik af in hetzelfde kleurenpalet met een restje van mijn gebloemde Harleytop. De halslijn, onderkant en armsgaten werkte ik af in dezelfde stof, maar dan binnenstebuiten.  Als je zelf met een Punta di Roma aan de slag wilt gaan, neem de maat dan iets groter. De elasticiteit van deze stof is niet zo enorm, waardoor de trui wat strak kan zitten. Je kan dan best, net als ik, een iets rekbaardere stof kiezen om het model toch iets soepeler te laten vallen. *ik spreek hier dus duidelijk uit kersverse ervaring.

Eigenlijk is de achterkant ook een voorkant en de voorkant ook een achterkant. Het patroon van deze Julia sweater laat toe om eindeloos te variëren. Ik koos qua patroon voor een lage halssluiting zowel voor de voorkant als de achterkant. De patroondelen komen dus exact overeen, wat draaien makkelijk maakt.

Zo'n truitjes gaan er nog meer volgen! Ik hoop dat mijn kast het kan bijhouden want ik heb al veel combinaties klaarzitten in mijn hoofd. 

Nog een kleine kanttekening: ik vind dat dit modelletje verslankend werkt, bij mijn figuur toch. Misschien is het juist doordat ik een strakke, stevige jersey heb gekozen. Een aanrader voor alle niet-panlatten dus!

UPDATE: deze trui is mijn inzending voor sew it up monthly. Het thema deze maand is MONOCHROOM. De perfecte match, niet? 

UPDATE 2: De round-up. Niet gewonnen, maar we blijven proberen!

Duiveltje uit een doosje

Ik ben iemand die blij wordt van het openen van pakjes, pakketjes, doosjes, ... om daarin de verborgen schatten te vinden. Ik kan het dan ook niet laten om aandachtig mee te kijken wanneer er bijvoorbeeld in mijn stamcafé een groot pakket wordt geleverd vol met nieuwe stofjes. HEEEEEEERLIJK vind ik dat! Geen enkele klant had de metertjes stof al gezien, en ik heb er al even aan mogen voelen. Ik had zowaar een primeur! PRACHTIGE piqué in zachte lentekleurtjes: roze, appelblauwzeegroen en muntgroen. Ik ging nog wel eens een andere keer terugkomen als ik wist hoeveel ik nodig had om een broek te maken.

Ik ben teruggegaan. De dag nadien - vandaag- om stof te kopen om nog snel een jurkje te maken . We gaan uit vanavond. Het werd de Harlequin in de appelblauwzeegroene versie. Ik dacht dat ik nog ruim de tijd had om mijn easy jurkje om te toveren, dus passeerde ik nog even langst de uitverkoop bij Zahia in Lier om nog wat leuke parels en juweeltjes op de kop te tikken. Dat heb ik ook gedaan. Mijn kleurenpallet: eigeel. Prachtig in contrast met mijn nieuwe stof.

Thuisgekomen bleek dat "om zeven uur ginder" eigenlijk toch niet klopte en "om vijf uur vertrekken" was. KRAP. Maar ik heb het gehaald. Beleg werd vervangen door bias (SORRY NANCY, het was dat of geen nieuwe jurk). Maar ik was net op tijd klaar om alles door te spoelen met een glazeke cava. Heel content ben ik! Als dat geen perfect timemanagement is (het lief staat nog onder de douche)

Throwback thursday *

*eentje uit de oude doos.

Omdat mijn naaikoorts niet over lijkt te gaan, haalde ons moeke enkele van mijn oude werkstukken boven (ik maakte ze zo'n 10 jaar geleden). In mijn herinneringen had ik die weggegooid omdat ik die zelf niet meer droeg, maar ons moeke had ze toch maar bijgehouden. Ze vond het "zund om aan spullenhulp te geven". Eigenlijk ben ik daar nu toch een ietsiepietsiebeetje blij om. Want kijk nu toch naar dit pareltje! *Neem dat van dat pareltje maar letterlijk.

Deze tekst maakt deel uit van een grote lap stof, die ik omvormde tot een zwierderige rok. In die tijd maakte ik bijna alleen maar rokken. De grote polkadots waren me wat te sober, dus heb ik me gewaagd aan de kunst van het borduren met pareltjes. Avonden gingen voorbij (*ik denk dat ik toen eigenlijk moest studeren), maar na uren prutswerk verscheen toch het einde aan de zin, het vraagtegen.  SHALL WE DANCE?

Er ligt er zo nog eentje klaar, andere tekst, ander stofje, ander modelletje. Maar die is tot op heden nog niet af geraakt. Misschien een werkpuntje voor ergens in 2015!

Kijk een vlek! Neuzeketrek!

Vaak heb ik prijs : op een mooie effen T-shirt of trui een vlek die er niet meer uit gaat. Jammer, maar het desbetreffende kledingstuk wordt dan gedegradeerd tot homeware om in den hof te werken. Hetzelfde had ik voor met mijn zelfgemaakt city dress in zwarte sweaterstof. *O ja, die vlek die u in mijn post over hoe de vonk terug over sloeg op de foto ziet, is geen artistieke meerwaarde aan de foto. Het is ECHT een gigantische vlek. Maar ik ging ervan uit dat NIEMAND dit zou opmerken. Maar geef toe, je kan er niet meer naast kijken, nu je het weet :-)

Echt zonde vond ik het. Het is immers een super kleedje om te dragen, en het was nu naar ergens achterin mijn klerenkast verbannen. Ik droeg het kleedje dan wel niet meer, maar weggooien vond ik erover. Misschien kon ik er nog wel eens een kleurbadje overzetten om de vlek te verbergen. MAAR dat hoeft niet meer! Dochterlief gaf me uiteindelijk het juiste idee!

Wanneer ik haar vanochtend haar gepimpte T-shirt met flock vlaggetjes liet zien, en ik haar vroeg wat erop stond, zei ze me: "Drrriehoekjes, Mama!" *Ze spreekt de r zo lekkerrr rrrrollend uit.

Dus nu heeft mama ook flock driehoekjes op haar kleed. Geen vlaggenlijn, maar iets abstracter. Het patroon van dit jurkje laat het ook echt toe om een grafisch accent op de jurk te zetten: het is immers opgebouwd uit driehoeken.

Dus vlek...

werd bermudadriehoek! 

Ik hield de kleurtjes redelijk sober: in de zwarte sweaterstof zitten oranje en lichtblauwe spikkeltjes, dus ik gebruikte oranje en lichtblauwe flockfolie. Enkel een klein uitspattingske in glittergroen kon ik niet laten. Ik weet weer wat aandoen!

o, dit was het voorontwerp. Het is iets anders geworden...

één, twee, drie, ... KLAAR!

Zin om iets te maken, maar een beetje energie te kort? Neem wat velletjes flockfolie en een basic shirtje en je hebt resultaat in minder dan een half uurtje! *lees: ik had daarnet een dipje maar wilde niet in de zetel neerploffen dus besloot ik snel iets te maken waarvan ik wist dat het niet zou mislukken. Dus naaimachine en overlock vlogen aan de kant.

Ik maakte voor mijn kleine blonde schattebol een versie met hartjes...

 ... en eentje met vlaggetjes. De vlaggetjes lopen door over de schouder tot op de rug.

En voor mijn iets grotere blonde schattebol maakte ik (per ongeluk) een vroege Valentijnscadeau: de zakdoek die ik gebruikte als strijklapje werd voorzien van 2 hartjes die ik met de lijmkant naar boven had gelegd.

De t-shirts komen van bij Zeeman, de flockfolie en glitterfolie kocht ik her en der.

*Nota aan mezelf: dé manier gevonden om vlekken te verwijderen

Toppie Top

Vrijdag kreeg ik een fijn cadeautje: "Kies maar een stofje! En pakt er nog een." Ik had snel gekozen.  Met één van de stofjes (een couponnetje van 67 cm) maakte ik een nieuwe versie van de Harley Top. Het is een prachtig stofje met een drukke bloemenprint, die toch niet te veel om aandacht schreeuwt.

Ik heb de voorbije week een "naaihandicap" gehad: het laatste van 4 spotjes in mijn naaikamertje had het begeven. Stikken in de pikdonkere is nogal af te raden en de ledlampjes die ik ter vervanging had gekocht, bleken niet te te combineren met de spotjes in ons plafond. Dus ik was genoodzaakt om overdag te naaien of alles van boven naar beneden te verhuizen. NIET PRAKTISCH(gezien ik ook af en toe nog werk overdag) en het werkte zelfs een beetje demotiverend.

Maar de Harley top is simpel, dus het knippen en assembleren lukte perfect mét de helpende hand van mijn 2,5 jarige dochter die heel graag met de speldjes wilde spelen en streepjes wilde tekenen met mijn krijtrolletje. Gezien ik dus voor de overdag- en verhuis-alles-een-verdiep-lager-optie koos, moest ik haar kleine helpende handjes erbij nemen.

Maar ondertussen heb ik in een vergeten schuif nog 4 werkende lampjes gevonden, keek mijn lieverd naar het wk-veldrijden, deed dochterlief toch nog even een powernap en heb ik een afgewerkt kledingstuk vanonder mijn machien uitgehaald.

Het kraagje maakte ik van leer met een python print in metalic blauw, afgewerkt met een zilverkleurige drukknop. Als patroontje kopieerde ik een kraagje dat ik bij Veritas had gekocht.

De kostbare lap stof voor mijn top komt uit de couponnekesbak van Madeline, en komt uit de collectie van Lucy has a secret. Het waren de laatste centimeters! Maar er ligt nog een gelijkaardig stofje in de rekken (hint hint !)

Skyline van sterrenstad

Mijn kleine meid wordt groot! Nog exact een weekje en ze gaat voor de eerste keer naar school. Eerste keer spelen op een speelplaats vol kindjes. Eerste keer boterhammetjes opeten in de refter. Eerste keer liedjes zingen met de "rufrjouw". En de eerste keer dat mama en papa haar daar achter laten...

Zo'n groot moment vraagt toch om een nieuwe outfit. Daarom heb ik snel een rokje gemaakt: 2 rechthoeken zo breed als de stoflengte, op 1 lange zijde na, volledig aan mekaar gezet, daarna de zijkanten aaneen gezet, en daarna heb ik het ongesloten deel vastgezet met de overlock, naar binnen geplooid en een tunnel gemaakt om een elastiek door te steken. Rokje klaar!

Maar dat was te gewoontjes, te simpel (ook al vind ik het sterrenstofje al super). Ik had al een tijdje het eindresultaat in mijn hoofd zitten: er moesten huisjes op met flockfolie. De flockfolie lag zelfs al maanden in mijn kast te wachten. En dus knipte ik (eindelijk) uit de losse pols de skyline van een onbestaande stad. Ik denk wel dat Stien blij zal zijn met haar "huisjesrokje".

(S)tof stofje

 Tja. Ik kreeg er maar niet genoeg van, van het leuke imitatieleer. Dus moest er na 3 leggings, 1 handtas en 1 rok toch ook een vestje gefabriceerd worden. Ik had weinig overtuigskracht nodig, toen ik de mooie wijnrode stof zag. Het werd de Liv jas van La Maison Victor, maar zonder rits en uit 1 soort stof. Het leer valt super mooi!

 De rok op de pop is een gewone rimpelrok, afgewerkt met een rekker. Ik wilde een snel projectje maken, met mijn stofje uit de solden.

De lente is in aantocht

De eerste krokus stak vorig weekend zijn kop op in onze tuin. Het gaf me een instant lentekriebel! Oh wat verlang ik naar net iets warmer weer, het zonnetje op mijn bolletje, een pak minder lagen kleren, plantjes zaaien in onze stadsmoestuin, de babbeltjes met de buren op de straat ...

Daarom heb ik maar meteen een nieuwe top ineen geflanst, met een gloednieuw stofje uit de winkel, om toch iets fleuriger door het leven te gaan. En zo werd mijn versie van de Harley top uit LMV geboren.

De stof waarmee ik werkte is viscose met een textuur van bloemen (gekocht bij De Stoffenmadam). De boordjes heb ik afgewerkt door de stof binnenstebuiten te gebruiken. Zo bekwam ik een sober boordje. Omdat ik het beleg van de armsgaten naar buiten heb gedraaid, bekwam ik meer een mouw-effect dan in het originele patroontje (daarbij zie je het beleg van de armsgaten niet)

Ik ben best tevreden van mijn top, maar ik denkt dat een iets zwaardere stof het model van de top nét iets beter tot zijn recht zou laten komen. Ik weet wat me te doen staat: een zoektocht naar het ideale stofje!

Dol op een stofje

Ik wind er echt geen doekjes om (dat zou ook zonde zijn om zoiets te verbergen) dat ik imitatieleer echt geweldig vind. Zo kreeg ik voor kerst een cadeaubon van mijn vast (s)tof adresje, die ik onmiddellijk ben gaan verzilveren voor anderhalve meter goudwit imitatieleer. Net de dag ervoor kreeg ik de laatste LMV in de bus, waarin de Betty-rok stond: een rimpelrok tot net onder de knie. Ik was meteen verkocht! Nog geen 24 uur later was mijn rok klaar, en tevens mijn feesttenue voor oudjaar. Net op tijd klaar om al de complimentjes in ontvangst te nemen en te klinken met bubbels!
 

De sluiting heb ik afgewerkt met mijn eerste "luiwijvenknop" ever. Lang leve de drukknop! Ahoe aan knoopsgaten!

Flashy pants meets ultrasobere jurk

Met nieuwjaar kreeg ik van mijn oma (die jarenlang in de haute couture heeft gewerkt) 2 lappen stof waar ze toch niets meer mee zou maken. Eentje ervan was zwart met witte tweed. Zelf had ze het gekocht om er een simpele rok mee te maken, maar daar zag ik mezelf niet in rondlopen. Ik wist meteen wat ik ermee ging maken: de harlequin-jurk van LMV.

Nog voor mijn jurk klaar was, passeerde ik in mijn favoriete stoffenwinkel. Daar lag op één van de tafels een stofje dat een aantrekkingskracht op me had, zoals een ekster op al wat blinkt (misschien was ik in een vorig leven wel een ekster?): een blinkend (eigenlijk meer weerspiegelend) knalblauw rekstofje. Ik was meteen verkocht! Ik zag mezelf al rondlopen in mijn nieuwe jurk (in wording), met daaronder een legging in dit fascinerende stofje.

De legging (model Roxy-legging van LMV, maar ik heb de pijpen moeten verbreden, gezien ik gezegend ben met niet al te smalle kuiten, een familietrekje) lokte uiteraard veel reacties uit: "Amaai, wel flashy, nietwaar?", "Mag ik eens voelen", "Maak je dat ook voor mannen?". Maar de combinatie van het uiterst sobere jurkje, de flashy legging en mijn bijpassende accessoires is toch zeer geslaagd. En helemaal mijn ding.

Ik werkte de armsgaten en hals af met een grijs bias-lint. Zo zit alles stevig vast. De tweedstof heeft toch een beetje rafel-risico.

Assorti

Iets meer dan 7 jaar geleden schaarde ik mijn lief op tijdens een scoutsfuif. Omdat we mekaar van toeten nog blazen kenden, besloten we er na een maandje even op uit te gaan naar de zee. We namen toen een pre-selfie-tijdperk-selfie van onszelve en besloten daaruit dat we kwa stijl toch wel wat verschilden: ik met een fluo groene sjaal en witte bril, hij met een soberdere rode jas en bruine broek. Laten we zeggen dat we nogal tegengestelden waren. Het was duidelijk dat wij geen ANWB-koppel zouden worden.

TOT NU...

Ik besloot dat, na al dat naaien voor mezelf, het tijd was om eens iets voor het lief te maken. Hij moet er immers met lede ogen op toekijken hoe mijn outfits aangroeien, maar bij hem gebeurt er niets. Het zou de Chess trui worden van LMV. Maar niet zomaar zoals die in het boekje staat. Neen. In mijn hoofd had ik het al uitgewerkt. Ik zou met 3 stofjes werken, en wel de 3 stofjes die ik in één van mijn vele versies van de City Dress gebruikte. Ik zou een trui maken voor een man met daarin een ROZE TOETS. Perfecte kleurencombinatie van koningsblauw, mosterdgeel en zachtroze.

Omdat ik met strepen wilde werken en een doorstikte tricot met ruitjesmotief, moest ik extra mijn best doen om alles mooi te laten uitkomen (geen scheve strepen). Trots was ik op het resultaat: mijn eerste trui! Tot ik over ging tot de pas-sessie: trui faliekant afgekeurd: te veel roze, niet mannelijk genoeg. Dan maar niet assorti door het leven gaan zeker? Of een nieuwe poging ondernemen?

*Het model op de foto is niet mijn lief. De anonieme man op de foto bood zelf zijn pozeertalent aan voor het maken van de foto's. Waarvoor dank. :-)
** Trui beschikbaar voor man die wel roze wil dragen. p.o.t.k.
*** Ik respecteer de mening van mijn lief. Door het maken van deze trui zijn we niet in een onherstelbare ruzie beland. Ik zie hem nog altijd even graag.