Ons clubke, 4 vriendinnen, werd in het leven geroepen omdat de meisjes (weer) wilden naaien. Ik moest het hen gewoon leren. Zo had ik meteen een excuus om meer achter mijn naaimachine te zitten en mijn voorraad stofreserves te verkleinen om plaats te maken voor nieuwe stof (uiteraard!). Dus zo geschiedde…
Deze week startten we aan ons eerste werkstuk: het vlinderdeken uit SVDHZ. Er worden nogal veel baby’s geboren in onze kennissenkring, dus een deken meer kan geen kwaad. Een babydekentje is meteen zeer symbolisch bij de geboorte van een naaiclubke!
Over onze equipement mag ook best wel gestoeft worden: de machines waarop we werkten dateren allemaal van decenia voor onze geboorte (voor de feiten-mensen onder jullie, we zijn allemaal geboren in 1982). Één en al pareltjes van prédigitaal tijdperk die na jarenlang stof vergaren op zolder nog prima prestaties leveren. ZO MAKEN ZE ZE NIET MEER! Een plezier om mee te werken. Waarom zou je investeren in een dure machine als ze zomaar voor het grijpen liggen bij de moemoe’s en bobonnekes op zolder? Lang leve vintage naaimachientjes!
Oh, en de resultaten… Die waren geweldig! Ik ben fier om mijn studenten. In alle drukte ben ik vergeten foto's te maken. Alleen mijn eigen creatie kan ik tonen. De bloemetjesstof komt uit mijn stoffenvoorraad, en kocht ik zo'n tien jaar geleden bij Den Boom in Lier. De binnenkant is een ultrazacht muntgroen fleecestofje. Ideaal winterbabyknuffelmateriaal!
Ons volgende werkstuk wordt een simpel jurkje zonder rits in stevige katoen of tricot… Ik heb er al zin in. Maar nu eerst nog een KOFFIE.