Een mini dekentje voor een mini mensje

Wanneer er een pakje in de brievenbus zit met mijn naam op, ben ik als een kind dat een snoepje krijgt! Dolgelukkig en zeer benieuwd wat er in zit. Een tijdje terug won ik de april-editie van Project Run & Play. Eén van de prijzen die ik gewonnen had, was een pakketje met precuts van Riley Blake om lappendekentjes te maken. Een lappendekentje stond al lang op mijn to sew list. Alleen had ik de moed niet om er eens aan te beginnen. Met voorgeknipte lapjes ben je al snel op weg naar een heus deken! Een aanrader!

Een nieuwe fulltime job en een klein projectje in wording dat in mij groeit vraten de voorbije weken aan mijn krachten. Huishoudelijke klusjes werden uitgesteld. WOW! Wat groeit een hoop strijk snel aan als je hem probeert te negeren.  En van naaien kwam er ook niet veel meer in huis. Ik wilde wel naaien, maar mijn startmotor pruttelde tegen. Mijn precuts lagen weken uitgestald in mijn naaikamer, in de positie waarin ik ze wilde aan mekaar naaien. Gisteren had ik plots weer wat energie! Eerst deed ik iets aan die Himalaya-strijkberg, en daarna begon ik aan mijn dekentje. Eerst werkte ik al de lapjes af, vandaag naaide ik de achterkant eraan (een lapje stof dat ik ooit bij Action kocht). Resultaat: een piepklein dekentje voor een piepklein mensje of een popje. Ik heb nog 3 andere pakketjes precuts. Er zullen nog wel dekentjes volgen! Dit was alvast een prima oefening.

Anna

Vandaag hebben we met de familie afscheid genomen van mijn grootmoeder, Anna. Ik liep er de deur misschien niet plat, maar ik zal moemoe toch wel missen. Het was een dag vol emoties: verdriet bij het besef dat ze er niet meer is, maar langst de andere kant was het fijn om al de nonkels en tantes, neven en nichten nog eens terug te zien. Al had ik het liever in andere omstandigheden gehad. Na de koffietafel was ik bekaf. Ik heb samen met mijn dochter van bijna 3 een stevige dut op de zetel gedaan.

Na het avondeten besloot ik dat ik iets wilde naaien, in plaats van doelloos naar tv te kijken. Geen project waarbij ik me super moest concentreren, maar een simpel iets. Ik wilde mijn schaar niet zetten in een lap stof die ik nog niet gebruikt had, daarom koos ik om iets met restjes te doen. Mijn stofrestjes zijn meestal niet zo groot, dus werd het een kaptrui voor mijn lieve liefste dochter. De buurvrouw had me op het idee van de kaptrui gebracht toen we onlangs een zondag namiddagje samen hebben zitten naaien. Het werd het patroon uit Stof voor durf het zelvers, een verjaardagscadeau dat tot hiertoe onaangeroerd was gebleven.

Omdat stofrestjes niet echt uitgerekend zijn op het volume van een patroon, was ik genoodzaakt om met 2 verschillende lapjes stof te werken én de mouwen in 2 delen te knippen. Ik gebruikte een restje muntgroene veertjes, en een restje rose ruitjesjersey: een zachte kleurenmengeling die de deugnieterij van dochterlief misschien wat verbleekt. Na toch wat puzzelwerk, lag er een afgewerkte trui voor mijn neus.

Een jurk voor een prikje!

Sew iT up gaf deze maand weer een pittige opdracht: Gebruik gratis patronen... Zucht, dacht ik bij mezelf. Waar vind ik een gratis patroon voor mezelf dat niet door heel naaiend Vlaanderen en omstreken wordt gebruikt. Zou ik een keertje overslaan? Tot ik een prachtig jurkje vond op een Amerikaanse blog. Het was een leuk zwangeschapsjurkje in tricot, gebaseerd op een passend t-shirt, waaraan een rokdeel bevestigd werd: kort vooraan, langer achteraan. Een riempje onder de borst maakt het speelse jurkje af.

Mijn buurvrouw was gewillig slachtoffer om met mij naar het stoffenspektakel te gaan, en daar werd de geschikte stof gevonden voor maar 5€ de meter: een oranje met rode strepen tricot die dubbel geweven is. De ene kant heeft brede strepen, de andere kant heeft fijne lijntjes.

Eerst maakte ik er een monsterlijke jurk van! Het stuk onder de borststreek was veel te lang, waardoor het meer iets had van een ingekleurd Amish-kleed. Het Peter pan- kraagje dat ik bij het voorbeeld kleedje juist zo mooi vond, was ook niet echt flatterend bij mijn jurk. Maar na een stevige inkorting onder de borststreek, het verwijderen van het kraagje en het afwerken met elastische bias, mag het resultaat er zijn (door het verwijderen van de kraag, is de decolté iets breders uitgevallen, maar het kan nog net). En ook zonder dikke buik, is het een draagbare jurk!

Op aanraden van de buurvrouw, fronste ik het rokdeel niet op de rug, maar enkel aan de voorkant. Dit vermindert het ballon-effect.

 

 

Van lelijk eendje tot sierlijke zwaan

Het beloofde een vermoeiende dag te worden vandaag. Doordat we gisteren met de vrienden het groot scherm boven haalden om samen punten te geven voor het Eurovisie Songfestival, en de uitreiking van de laatste punten toch duurde tot een stukje na middernacht, bereikte ik mijn bedje aan de late kant. Lang uitslapen was vandaag niet echt een optie, want er stond een workshop op het programma: De Blanche Barrel Bag van Swoon patterns. Onder vakkundige begeleiding van Madeline De Stoffenmadam gingen we aan de slag. Ik koos voor de LARGE versie. Ik durf nogal wat mee te sleuren in mijn handtassen...

Ik zou mezelf niet zijn, moest ik niet eigenwijs geweest zijn, en een makkelijk stofje gekozen hebben. Daarom koos ik voor een materiaal waarmee je prachtige kussens kan maken of luxueuze gordijnen, met een geel irismotief. Het pluisde enorm bij het knippen. En er zweeft nu een geel pluisjesspoor door de winkel (sorry Nancy). Als detail ging ik voor metallic blauwe paspel, blauwe lederen handvaten en een jeansblauw katoentje voor de binnenkant van mijn tas.

Door de dikke stof, was het soms extra moeilijk, maar na veel zuchten, losdoen, opnieuw in mekaar zetten, een pijne rug, een beetje hoofdpijn, lekkere bookes, een appeltje, en genoeg uitleg van Nancy stond er plots een leuke handtas voor mijn neus. Groot genoeg voor al mijn rommeltjes. En er is zelfs nog plaats voor mijn bookes.

  

Ik leerde toch weer wat bij: ik gebruikte voor de eerste keer paspel, testte voor de eerste keer wondertape uit en leerde onzichtbare naaigaren kennen. En al bij al ben ik blij dat ik volharde met mijn stofkeuze. Al raad ik aan om toch eerst met een leuk katoentje aan de slag te gaan.

De gele stof en metallic paspel komen van het stoffenspektakel. Al het andere materiaal kocht ik bij Madeline.

Wat ruist er door het struikgewas?

Bij mijn laatste bezoekje aan de Stoffenmadam, ik ging niets kopen want ik kwam voor de zeverlappen van Cesar, botste ik op Nancy haar versie van de Lotta skirt van Compagnie M. Tja, jammer, want ik MOEST het patroon mee naar huis nemen en een stofje waarmee ik mijn eerste versie zou maken. Dat ik nooit eerder aan dit patroon begonnen ben! Het is een prachtpatroon!

Het stofje moest net iets meer zijn dan een gewoon stofje. Dus ik koos voor lentefrisse groene blaadjes. Voor het contraststofje dook ik in mijn stofrestjes. Gezien ik toch zo zuinig mogelijk probeer te zijn met mijn kostbare stofrestjes, en ze zo veel mogelijk een nieuwe bestemming wil geven, was de keuze een beetje beperkt om alles uit een beschikbare lap te krijgen die toch mooi paste bij de groene blaadjes. Het werden koningsblauwe veren: een zangvogel in het gebladerte! De zakjes werkte ik af met een paar knoopjes die ik in mijn knopendoos vond: schatten vanuit mijn kindertijd, die mijn moeder niet meer moest hebben... Ik ben helemaal in mijn nopjes met nieuwe rok (en mijn nieuwe patroonaanwinst).