Dol op een stofje

Ik wind er echt geen doekjes om (dat zou ook zonde zijn om zoiets te verbergen) dat ik imitatieleer echt geweldig vind. Zo kreeg ik voor kerst een cadeaubon van mijn vast (s)tof adresje, die ik onmiddellijk ben gaan verzilveren voor anderhalve meter goudwit imitatieleer. Net de dag ervoor kreeg ik de laatste LMV in de bus, waarin de Betty-rok stond: een rimpelrok tot net onder de knie. Ik was meteen verkocht! Nog geen 24 uur later was mijn rok klaar, en tevens mijn feesttenue voor oudjaar. Net op tijd klaar om al de complimentjes in ontvangst te nemen en te klinken met bubbels!
 

De sluiting heb ik afgewerkt met mijn eerste "luiwijvenknop" ever. Lang leve de drukknop! Ahoe aan knoopsgaten!

Flashy pants meets ultrasobere jurk

Met nieuwjaar kreeg ik van mijn oma (die jarenlang in de haute couture heeft gewerkt) 2 lappen stof waar ze toch niets meer mee zou maken. Eentje ervan was zwart met witte tweed. Zelf had ze het gekocht om er een simpele rok mee te maken, maar daar zag ik mezelf niet in rondlopen. Ik wist meteen wat ik ermee ging maken: de harlequin-jurk van LMV.

Nog voor mijn jurk klaar was, passeerde ik in mijn favoriete stoffenwinkel. Daar lag op één van de tafels een stofje dat een aantrekkingskracht op me had, zoals een ekster op al wat blinkt (misschien was ik in een vorig leven wel een ekster?): een blinkend (eigenlijk meer weerspiegelend) knalblauw rekstofje. Ik was meteen verkocht! Ik zag mezelf al rondlopen in mijn nieuwe jurk (in wording), met daaronder een legging in dit fascinerende stofje.

De legging (model Roxy-legging van LMV, maar ik heb de pijpen moeten verbreden, gezien ik gezegend ben met niet al te smalle kuiten, een familietrekje) lokte uiteraard veel reacties uit: "Amaai, wel flashy, nietwaar?", "Mag ik eens voelen", "Maak je dat ook voor mannen?". Maar de combinatie van het uiterst sobere jurkje, de flashy legging en mijn bijpassende accessoires is toch zeer geslaagd. En helemaal mijn ding.

Ik werkte de armsgaten en hals af met een grijs bias-lint. Zo zit alles stevig vast. De tweedstof heeft toch een beetje rafel-risico.

Assorti

Iets meer dan 7 jaar geleden schaarde ik mijn lief op tijdens een scoutsfuif. Omdat we mekaar van toeten nog blazen kenden, besloten we er na een maandje even op uit te gaan naar de zee. We namen toen een pre-selfie-tijdperk-selfie van onszelve en besloten daaruit dat we kwa stijl toch wel wat verschilden: ik met een fluo groene sjaal en witte bril, hij met een soberdere rode jas en bruine broek. Laten we zeggen dat we nogal tegengestelden waren. Het was duidelijk dat wij geen ANWB-koppel zouden worden.

TOT NU...

Ik besloot dat, na al dat naaien voor mezelf, het tijd was om eens iets voor het lief te maken. Hij moet er immers met lede ogen op toekijken hoe mijn outfits aangroeien, maar bij hem gebeurt er niets. Het zou de Chess trui worden van LMV. Maar niet zomaar zoals die in het boekje staat. Neen. In mijn hoofd had ik het al uitgewerkt. Ik zou met 3 stofjes werken, en wel de 3 stofjes die ik in één van mijn vele versies van de City Dress gebruikte. Ik zou een trui maken voor een man met daarin een ROZE TOETS. Perfecte kleurencombinatie van koningsblauw, mosterdgeel en zachtroze.

Omdat ik met strepen wilde werken en een doorstikte tricot met ruitjesmotief, moest ik extra mijn best doen om alles mooi te laten uitkomen (geen scheve strepen). Trots was ik op het resultaat: mijn eerste trui! Tot ik over ging tot de pas-sessie: trui faliekant afgekeurd: te veel roze, niet mannelijk genoeg. Dan maar niet assorti door het leven gaan zeker? Of een nieuwe poging ondernemen?

*Het model op de foto is niet mijn lief. De anonieme man op de foto bood zelf zijn pozeertalent aan voor het maken van de foto's. Waarvoor dank. :-)
** Trui beschikbaar voor man die wel roze wil dragen. p.o.t.k.
*** Ik respecteer de mening van mijn lief. Door het maken van deze trui zijn we niet in een onherstelbare ruzie beland. Ik zie hem nog altijd even graag.

Schelpen en veertjes

Mijn gordijn-jurk was me op momenten ietwat te warm. Een June dress in een luchtiger katoentje was meer dan gewenst. Een prachtig koningsblauw stofje met verenmotief en een subtiel gouden detail van Timless treasures schreeuwde om een jurk te worden. En meteen besloot ik om voor dochterlief ook iets te maken. June dress meets Birdie. Geen fontonten. De stof spreekt voor zich.

Nadien gaf ik mezelf nog een vongole-versie cadeau met een stof met schelpenmotief, ook van Timless Treasures. Het doet me al een beetje naar zomerse avonden verlangen met een bordje pasta vongole en een glaasje cava.

En toen hing ik in de gordijnen

Bij het opruimen van de zolder van mijn schoonmoeder vond ik een rol met enkele metertjes gele, wolachtige stof, restanten van gordijnen. Prachtige kleur! Iets dikker, maar ik vond de stof schitterend om er een jurkje mee te maken. Dus ik nam de hele rol stof mee naar huis met in mijn hoofd het jurkje dat ik ermee wilde maken. Een kwestie van mijn oude Knipmode's nog eens boven te halen om een patroontje te vinden.

De rol stof heeft maanden lang extra stof vergaard op mijn werktafel, maar uiteindelijk heb ik er de June Dress van La Maison Victor mee gemaakt. Een lekker warme winterjurk in een zeer zomers kleurtje.

Hoe de vonk terug oversloeg

Ik had alles beschikbaar om terug te beginnen naaien (een eigen kamertje waarin ik al mijn naaispullen kan opbergen, een groot werkblad waarop ik mijn stof kan knippen,een plekje waarin ik in alle rust aan de slag kan), alleen had ik geen project. Ik had wel dozen vol stofjes waar ik wel eens iets mee ging maken, maar wat was nog niet duidelijk. Tot ik La Maison Victor ontdekte. Het leek het antwoord op mijn ontbrekende project. Ik zou voor mezelf de city dress maken: een super comfortabel jurkje in jersey.

Omdat ik bij de de stoffenmadam al niet kon beslissen over de kleur waarin ik het jurkje ging maken, besloot ik om voor 2 uitvoeringen te gaan. Al snel werden het er 4. Waar zal dat eindigen? Variëren tot in de oneindigheid!

Versie 1: in mosterdgele Punta di Roma. Ik koos voor een mouwloze jurk.

Versie 2: in rode Punta di Roma. Om toch niet voor exact hetzelfde modelletje te gaan, heb ik halflange mouwen toegevoegd.

Versie 3: zwarte sweaterstof met rode, gele en blauwe spikkels (dit is de warmste versie, niet echt een aanrader)

Versie 4: de grafische versie met blauwe Punta di Roma, een restje gele Punta di Roma van jurkje 1 en een onderstuk in een prachtige, zachtrose, doorstikte Jersey.

Zodus deed deze vonk mijn passie voor het naaien weer oplaaien. En zo werd ondertussen mijn kast te klein...