woensdag 25 november 2015

A lot of Lotta skirts

Elke naaister lijdt aan het zelfde syndroom: stofjes verzamelen. Ik zeg geen nee tegen een stofje dat me aangeboden wordt (oma die haar kasten uitmest is een ideale toeleverancier). En ik kan ook moeilijk neen zeggen tegen mooie metertjes stof in de stoffenwinkel. Bent u een naaister, dan zit u beslist hevig mee te knikken omdat u het kent. Bent u geen naaister, dan draait u wellicht met uw ogen, net zoals het lief, want dan begrijpt u mogelijk mijn liefde voor stofjes niet.
Af en toe doe ik eens iets aan de hoogte van mijn stoffenvoorraad. Meestal maak ik hem hoger, maar soms probeer ik ook eens in de tegengestelde richting te werken. Met mijn zwangerschap die op z'n einde loopt (ik zit in de fase van: "Zeker dat het maar eentje is" en "Gij moet niet lang meer doen, niet?") manifesteert mijn nestdrang zich heel duidelijk in naaien. SELFISH SEWING. Heerlijk! Mijn overlock die het plots liet afweten kon geen roet in het eten strooien om mijn drive te breken dankzij de supersnelle vervangtoestelinterventie van buurvrouw An! Waarvoor een welgemeende dikke (dat kan ik gezien mijn buikomvang nog steeds heel overtuigd zeggen) merci, trouwens. Ik naaide en naaide en gebruikte kilometers overlockgaren om op nog geen weekje tijd 6 kledingstukken af te werken. Dan heb ik toch iets om aan te trekken wanneer ik als een fiere pauw mijn ieniemienie nieuwe dochter kan showen in het moederhuis.

2 van de kledingsstukken die ik maakte zijn een rok, beiden volgens het patroon van de Lotta skirt van Compagnie M. Het is een fantastisch patroon, en het geeft steeds een geweldig resultaat. Ik werkte voor beide uitvoeringen met 2 totaal verschillende stofsoorten, wat het model ook anders doet uitkomen.

Voor versie1 koos ik een stevige stof, gekocht tijdens het stoffenspectakel in MEI(!) die eigenlijk gebruikt wordt om er kussenslopen of tassen mee te maken (laat ik het materiaal omschrijven als datgene waarvan je tasjes vindt in de Brugse kantshops met daarop poesjes, bloemen, theepotten en andere Engelse taferelen. Weet je wat ik bedoel?) De stof is stug, maar rafelt amper. De rok valt mooi als een klokje. Voor de tailleband en de zakdelen gebruikte ik de achterkant van de stof: zelfde motief, enkel net iets anders kleurgebruik, leuk contrast. De zakken werkte ik af met koningsblauwe knopen van bij Madeline en gele stikzijde om alles toch wat speels te houden. Het zit 'em in de details.

Rokje 2 is er eentje van een iets lichtere categorie. Hiervoor gebruikte ik een zeer licht handgeverfd katoentje van bij Stoffen Pauwels en als contrast een mosterdgele stof met fijn gouden detail van Cotton + Steel. Resultaat een vrolijk speels zomerrokje dat tijdens de feestdagen ook best wel glamoureus gedragen kan worden.

 
Omdat het katoentje heel licht is, zoomde ik de onderrand van de rok af met een stukje van de mosterdkleurige stof: het gewicht van dat kleine biesje zorgt er een beetje voor dat de rok mooi valt, én mijn rok is afgewerkt zonder al te veel complicaties (zoals dubbel plooiende stof)
Ik popel om de rokken aan te trekken... nog 2 weken wachten. Wachten kan lang duren... Geduld is niet mijn beste kwaliteit. Geduld wordt ook schaarser wanneer meer en meer mensen beginnen te informeren voor wanneer het is. Misschien moet ik nog maar iets nieuws naaien.

dinsdag 10 november 2015

Talent in de wijk 2015

Ik kaartte het al eerder aan, op 21 november zet ik onze voordeur open voor TALENT IN DE WIJK! Ben jij benieuwd wat voor talent er achter de gevels schuilt van de Lierse wijk 'T LOOKS? Dan moet je zeker komen!

Je vindt meer informatie over de deelnemers op website van de buurtwerking. Ik verwacht je!









zaterdag 7 november 2015

Julia switch

Wat er toch allemaal fout kan gaan bij het maken van een simpele cardigan zonder knopen! Zal ik alle scenario’s even op een rijtje zetten? Ik ben namelijk een ERVARINGSEXPERT en dat door 1 simpele cardigan te maken.
Een hele tijd geleden kocht ik bij Bambiblauw een lap sweaterstof om er een Julia-sweater mee te maken van Compagnie M. Tijd ontbrak me om er een trui van te maken, dus de lap stof bleef netjes opgevouwen tussen mijn voorraadje stof liggen. Ondertussen won ik aankoopbons bij enkele Amerikaanse websites, waarmee ik wat digitale patronen kocht, waaronder de Julia-Cardigan. Ik downloadde het patroon, printte het zelfs uit, en deed pas enkele weken(of misschien zelfs maanden) later een poging om alle patroondelen aan mekaar te tapen. Daarna liet ik alles dan voor nog een paar weken rusten tot de dag dat ik eindelijk de patroondelen JUIST uitknipte. Oef!

Maar dan begonnen de fouten zich op te stapelen: Ik paste of al mijn patroondelen uit de lap stof geraakten. Ik had tenslotte maar genoeg gekocht voor een Julia sweater, en dat is een totaal ander patroon. Maar het leek te lukken. Er moet iets defect geweest zijn aan mijn inschattingsvermogen, want het paste NIET: de lange mouwen moesten verknipt worden om er toch nog een voorpand uit te krijgen, ik miste voldoende stof om de boord dubbel te stikken (wat moet, want anders heb je maar een halve gilet) dus ik moest extra stof gaan halen (iets wat bij de bollen paste). Ik kocht een metertje grijze tricot bij Stoffen Pauwels en ging verder aan de slag. Ik zette de boord netjes aan mekaar met mijn overlock en moest tot mijn grote spijt constateren dat ik A) een patroon inclusief naadwaarde had uitgeknipt met EXTRA naadwaarde en B) ik de goede kanten van de stof niet op mekaar gelegd had en dus alles fout ineen gezet had (en het zag er in eerste instantie zo mooi uit). Dus ik moest alles los knippen en opnieuw beginnen. Maar ik had nog frisse moed! Dus ik startte opnieuw. En nu merkte ik pas na het overlocken op dat de naden van de boord niet gespiegeld waren. Ik moet dus iets omgekeerd aan mekaar gezet hebben. Maar het was al wat later op de avond dus besloot ik dat je het toch niet zou zien, en zette de boord aan de rest van de gilet. Misschien zie je het toch een beetje, als je goed kijkt lijkt de cardigan een kleine twist te maken. De mouwen aanzetten werd wederom uitgesteld. Maar nu is hij klaar.

Voordeel van al mijn fouten: door het te weinig aan stof, heb ik wel een mooi contrast in de boord. Moest ik alles volledig in het bollenmotief gemaakt hebben, had het ietwat kinderachtig uitgedraaid, denk ik. Dus ik bekijk het nog positief. Ik zal er nog eentje moeten maken, maar dan deze keer zonder fouten!
 
 

woensdag 4 november 2015

verstand op nul of toch ongeveer

Ik kon het niet laten om die doos, met daarin de inhoud om twee schattige pinguïns te maken, in de winkel te laten staan. Het leek me leuk om gewoon eens vormpjes uit te knippen, aan mekaar te naaien en te vullen. En dat was het ook. Op een dik uurtje had ik een grote en een kleine pinguïn klaar. Een ideaal cadeautje voor mijn zotte Stien die binnenkort grote ZUS wordt: de grote voor haar, de kleine voor de zus...

Je start van een lapje ontlede pinguïn... en eindigt met een gevuld knuffelkussen of twee.
 

zaterdag 31 oktober 2015

Tjing Tjang kamerjas

Mijn opa had een job waarvoor hij af en toe ver moest reizen. Hij bracht voor zijn kleinkinderen geschenkjes mee die ik enorm koesterde: briefpapier uit het hotel in Miami, een postkaartje uit Spanje, een waaier uit China, een t-shirt uit Florida, een leeg kistje dat gek rook (zijn lege sigarenkistjes), ...  Zulke indrukken blijven hangen.  Opa had altijd een verrassing klaar (al was het maar de Potterkes waar ik niet van af kon blijven).

Mijn dochter van 3 draagt nu nog schatten van toen ik  klein was. Eén van die schatten was de door ons in perfect chinees uitgesproken Tjing Tjang kamerjas, of kimono, zoals ze dat in de volksmond zeggen. Zo fier als een gieter was ik als ik die aan mocht. Mijn oma had dezelfde, maar dan in het groot. Ik heb hem een paar jaar geleden van haar gekregen. Mijn opa is jammer genoeg vroeg gestorven, ik moet toen een jaar of 5 geweest zijn. Maar de Tjing Tjang kamerjas blijft zijn sentiment behouden (voor mij alvast, mijn dochter gaat er iets minder eerbiedig mee om, maar weet zij veel).
En zo was ik bezig met een mini-kimonootje te maken voor de baby die op komst is. De traditie van de Tjing Tjang kamerjas wordt met de paplepel doorgegeven! Ik moest terug denken aan die zondagavonden dat we naar Oma en Opa gingen en  vroegen: “Opa heb jij nog een kistje of een schriftje?”

Ik werkte volgens een gratis patroontje, liet het lintje achterwegen, maakte het jasje dubbelzijdig en dus omkeerbaar en bracht een kam snap aan om alles keurig dicht te houden. Mijn baby’s outfit is vlekkenproof (gewoon omdraaien en weg is die vlek)! Het modelletje is voor een pasgeborene. Een ideaal kraamcadeautje!
 
Ook het pilotenmutsje is volgens een gratis patroontje en super simpel te maken! Ik gebruikte een extra zachte fleece om de binnenkant lekker winterwarm te maken.
 En omdat het zo vlotjes ging, ga ik er toch nog een paar maken…

woensdag 28 oktober 2015

Pretzel

Een hartig koekje voor TV, dat smaakt me wel eens. Een zacht pretzelkussen maakt de belevenis compleet. Mijn pretzel-kussen stak al even de kop op bij het pronken met mijn nieuwe there's no place like home-jurk, maar nu toon ik hem all the way!

Het ideetje vond ik op Pintrest. De stof komt uit mijn stofarchief en de zoutkorrels zijn gemaakt uit witte vilt en volgens de tutorial verlijmd met textiellijm. Een kleinigheidje om te maken en de perfecte eye catcher voor in de sofa! Ik maakte meteen een heel kommetje vol.
 

Smakelijk!

zondag 25 oktober 2015

There's no place like home

Is het nu het vallen van de bladeren, het overschakelen naar het winteruur, het feit dat dochterlief een dagje bij tant'An vertoefde, de oude bernina die hier in een hoekje van de kamer stond te lonken, de hoopjes stof die in een transformatiemodus liggen te wachten op hun afwerking of het feit dat mijn oog viel op mijn onverknipte lappen stof die in dezelfde kast lagen als waar ik op zoek ging naar mijn acrylverf... Vandaag maakte ik eindelijk nog eens iets voor MEZELF, ME, MOI, I! 
Ik zette mijn schaar ik een prachtige rood met witte pieds de poules-stof die ik nog niet zo heel lang geleden kocht bij Stoffen Pauwels in Antwerpen. Ik had het winkeltje ontdekt via SEW IT UP, en vermits ik niet zo ver daarvandaan werk, was mijn middagpauze snel opgeofferd aan een bezoekje. Een leuke winkel met nét iets andere stofjes dan je doorgaans elders vindt. Het is niet enkel bij deze lap stof gebleven...


Ik had een meter van deze iets zwaardere stof gekocht, nét genoeg om er een top van te maken, dacht ik. Gelukkig ben ik slecht in het inschatten van afmetingen, dus ik had genoeg om een hele jurk te maken. Het boventstuk is van de Lisan jurk uit LMV (editie 3, herfst 2014) , de rok is een simpele rimpelrok, vermits ik net niet genoeg stof had om all the way te gaan wat de Lisan jurk betreft. Maar het resultaat is super. De stof verwerkt zeer aangenaam en ik ben echt content wat de afwerking betreft. Vooral de hals en de tulpenmouwtjes vind ik super. De stof is een plezier om mee te werken, en dat zorgde er bij mij voor dat ik super gedetailleerd afwerkte. Ik kan niet wachten om de jurk aan te trekken. De baby steekt daar nu nog even een spreekwoordelijk stokje voor.  
De rode there's no place like home-schoentjes transformeerde ik heel lang geleden tot een broche. Barbie kon wel een paartje missen... En mijn nieuwe jurk had net dat detail nodig. 

Bij deze waag ik mijn kans om met mijn jurk mee te dingen naar een kleine overwinning bij SEW IT UP. Momenteel loopt daar een wedstrijd waarbij 6 naaisters een aantal thema's krijgen waarrond ze iets moeten maken. Als buitenstaander kan je meedoen aan de sew along en met één of meerdere opdrachten meedoen. Ik sluit aan bij de muziek-opdracht. Musicals maken deel uit van de wereld van de muziek en THE WIZARD OF OZ is toch wel een toppertje wat musical betreft. Mijn jurk met rode schoentjes is een Dorothy waardig, vind ik.

vrijdag 23 oktober 2015

Ons clubke

We hebben een clubke opgericht voor mensen met een lelijk gezicht. Ge hoort er bij, ge hoort er bij! Een melodietje dat door mijn hoofd spookte de zeer prille ochtend na onze eerste naaisessie met ons naaiclubke. De nacht was veel te kort geweest omdat de avond daarvoor heel lang geduurd had en mijn rug en(zwangere) buik waren toch een beetje overbelast door het geknip, gespeld en instellen van de naaimachines, waardoor de slaap vatten extra lang duurde omdat ik de juiste slaappositie maar niet vond. Het werd een zware dag op het werk met een gevecht tegen de slaap en veel tic tacskes met muntsmaak om mijn hoofd fris te houden. Maar het was het waard!

Ons clubke, 4 vriendinnen, werd in het leven geroepen omdat de meisjes (weer) wilden naaien. Ik moest het hen gewoon leren. Zo had ik meteen een excuus om meer achter mijn naaimachine te zitten en mijn voorraad stofreserves te verkleinen om plaats te maken voor nieuwe stof (uiteraard!). Dus zo geschiedde…

Deze week startten we aan ons eerste werkstuk: het vlinderdeken uit SVDHZ. Er worden nogal veel baby’s geboren in onze kennissenkring, dus een deken meer kan geen kwaad. Een babydekentje is meteen zeer symbolisch bij de geboorte van een naaiclubke!

Over onze equipement mag ook best wel gestoeft worden: de machines waarop we werkten dateren allemaal van decenia voor onze geboorte (voor de feiten-mensen onder jullie, we zijn allemaal geboren in 1982). Één en al pareltjes van prédigitaal tijdperk die na jarenlang stof vergaren op zolder nog prima prestaties leveren. ZO MAKEN ZE ZE NIET MEER! Een plezier om mee te werken. Waarom zou je investeren in een dure machine als ze zomaar voor het grijpen liggen bij de moemoe’s en bobonnekes op zolder? Lang leve vintage naaimachientjes!

Oh, en de resultaten… Die waren geweldig! Ik ben fier om mijn studenten. In alle drukte ben ik vergeten foto's te maken. Alleen mijn eigen creatie kan ik tonen. De bloemetjesstof komt uit mijn stoffenvoorraad, en kocht ik zo'n tien jaar geleden bij Den Boom in Lier. De binnenkant is een ultrazacht muntgroen fleecestofje. Ideaal winterbabyknuffelmateriaal!

Ons volgende werkstuk wordt een simpel jurkje zonder rits in stevige katoen of tricot… Ik heb er al zin in. Maar nu eerst nog een KOFFIE.

donderdag 22 oktober 2015

Stilte voor de storm

Toegegeven, het is hier maar stilletjes op mijn blog. Je hoort hier enkel het geluid van een naaimachine die er de brui aan heeft gegeven, oorverdovende stilte. MAAR SCHIJN BEDRIEGT!

Achter de schermen van mijn blog zijn er heel wat projectjes die groeien tot iets: een baby op komst, het maandelijkse naaikransje dat me and my girlfriends vanaf deze maand plannen én … mijn deelname aan talent in de wijk op 21 november 2015. Talent in de wijk is een initiatief van de creatieve tak van de buurtwerking van ’T Looks, die prachtige volkswijk in Lier, waar middenin ons huisje staat. Ik toon een selectie uit mijn naaiwerk. Bij andere buren kan je ander talent ontdekken.
Maar om iets te kunnen tonen, ben ik dus volop in de weer om dingen te maken. Van zeverlapjes tot aaibare babydekentjes, van awardwinning schoudertasje tot zeer groot uitgevallen hoed, … Misschien vind jij wel iets tussen de stapels verwerkte stoflapjes. Mijn deur is geopend vanaf 10 uur! Iedereen is welkom.

Meer info volgt nog, van zodra die beschikbaar is. Maar de datum kan je alvast in je agenda noteren.