Een tipje van de sluier ... of het babydekentje

Het lief een paar dagen naar het buitenland, de dochter op logement bij moeke en vake en ik alleen thuis. Dat was lang geleden. Maar ik heb mijn eenzame avonden zorgvuldig benut. Eerst maakte ik een fietstochtje naar de stoffenwinkel in de buurt, Madeline de stoffenmadam , want zoals elke donderdagavond was het laat-avond-shopping. Ik selecteerde enkele beauty's en ging dan aan de slag om iets te maken voor de baby die in mij groeit: het vlinderdekentje uit Stof voor durf het zelvers. De keuze van de stof was nogal moeilijk, dus besliste ik dat het een vlinderdekentje tot de tweede macht zou worden. Maar het ging lukken, ik moest maar 3 patroondelen knippen, en ik kon aan de slag. Die 2 dekentjes zouden diezelfde avond wel klaar geraken.

Jammer dat ik in al mijn enthousiasme het patroon verkeerd uitknipte, de handleiding te laat las en het een paar uur duurde eer ik mijn fout had rechtgezet (ja, ik ben één van die vrouwen die de handleiding niet leest). Een pijne rug en buik verplichtte me tot het nemen van platte rust (dat heb je met zwanger zijn). Vandaag, de dag nadien, heb ik één dekentje klaar. Het andere zal wel volgen. Ik ben blij dat ik op tijd een pauze heb genomen en daardoor mijn deken mooi kon afwerken. Je krijgt alvast een tipje van de sluier voor het volgende dekentje.

Een baby om het dekentje te demonstreren, heb ik voorlopig niet. Die heb ik op de groei gekocht, en die groei is nog niet voltooid. Als een klein kind moet ik wachten tot de Sint terug naar Spanje is... En de dochter, die slaapt al lang, en is toch al tientalle centimeters te groot voor dit dekentje. Daarom mocht de antieke teddy, die ik vorige week op de rommelmarkt scoorde, zijn charmes demonstreren voor de camera. Hij is al even fragiel als een pasgeboren baby.

Als stof gebruikte ik een grof gestreept katoentje voor de buitenkant, en een super zachte bobbeltjes fleece voor de binnenkant. De blauwe donzige pompon recupereerde ik van de sleutelhanger van mijn nieuwe handtas die het onmiddellijk begeven had. Het risico is nu wel dat de baby die in dit dekentje beland, een extra knuffelgehalte krijgt dankzij al die zachtheid.

Oh, en dat tipje van de sluier... Dat zal volgende week wel klaar zijn. Mijn nestdrang begint parten te spelen... Ik twijfel nog of ik klittenband ga toevoegen en of ik het dekentje Maxi Cosi compatibel ga maken... Maar voorlopig hou ik het voor bekeken. Slaapwel.

Zick zack

Er zat vandaag een groot pak bij de post. Uit Nederland. Ik wist wat er in zat. Ik zat er een beetje op te wachten, maar ik slikte even, want ik had niet zo'n groot pak verwacht. Gelukkig was meer dan de helft van de doos gevuld met luchtkussentjes en bescherming voor de schat die ze verschuilde: een zigzagvoetje voor mijn Vintage Singer. Een Blumer universal ZICK ZACK. Het doosje lijkt groot genoeg om een klompje zeep in te stoppen.

Het groene schatkistje toverde een mechanisme te voorschijn en een bijhorend papiertje. Het leek me chinees toen ik eraan begon. Maar misschien had ik me meteen voor mijn machine moeten zetten, want alles verliep super vlotjes. Mijn antieke Singer maakt nu vlot zigzagjes! Nieuwe mogelijkheden bieden zich aan...

 

Back to school... back to my sewing machine

1 September, een dag die voor velen niet voorbij gaat zonder dat er een traantje vloeit. Ik had het geluk vandaag om over een stoere driejarige dochter te beschikken die nauwkeurig de instructies van haar nieuwe juf opvolgde: "Op deze stip in de rij staan"... En masjoefel bewoog niet meer. Stokstijf en met een brede glimlach wiggelde ze op de stip die haar was toegewezen.

Met een gerust hart konden papa en mama vertrekken. Papa naar zijn werk, mama... die heeft vandaag een dagje me-time zodat ik straks op tijd aan de schoolpoort kan staan. Ik vond die me-time het ideale moment om nog eens achter mijn naaimachine te kruipen. Meer dan 2 maand hebben mijn overlock en vintage singer stof vergaard, omdat ik de energie niet meer vond om iets te naaien. De oorzaak: een steeds groter wordende buik die met al mijn energie gaat lopen. Ik ben een DIKKE 6 maand zwanger van onze 2de spruit en had niet gedacht dat dit zo'n grote hap uit mijn energiebudget zou nemen. Maar het is gelukt. Ik heb een kledingstuk geassembleerd! JUICH JUICH! Mexican wave!

Verschillende pogingen had ik al ondernomen om toch maar aan iets te beginnen, maar verder dan stof selecteren en patroontjes markeren in mijn patronenboekjes, was ik niet geraakt. Maar poging nummer 99 wierp vruchten af: vorige week kocht ik het kinderpatroontje van Compagnie M van de Lotta skirt, en 2 prachtige lapjes stof bij Madeline de Stoffenmadam. Eén van de lapjes was deze prachtige glow-in-the-dark spokenstof, een stofje waarmee ik al veel langer iets wilde maken, maar er stond nog zoveel op mijn to sew lijstje. Ik viste er ook nog een groenig lapje uit de lappenmand voor de binnenkant van de zakken en de lendenband, en ik kon er meteen mee aan de slag. Meteen moet je in mijn tijdsperceptie bekijken als een goeie week later.

Hopelijk vindt mijn kleine monster haar rok gruwelijk mooi! Ze zit in een soort van spoken en monsters fase, dus ik denk dat ik punten ga scoren.

En het is nog lang geen tien voor vier... Dus ik heb nog tijd om aan iets voor mezelf te beginnen!




De konijnentrui kocht ik bij H&M

Lap! Weeral een lappendeken!

Het lijkt er op dat er een vorm van bandwerk ontstaan is in mijn naaikamer. Ik testte het principe van het maken van een lappendekentje uit precuts uit op een miniatuurdekentje, maar het kon niet dat er nadien geen groter, iets bruikbaarder dekentje zou gecreëerd worden. Ik had per slot van rekening nog 3 pakketjes precuts liggen...

Ik ging aan de slag met een nogal jongensachtig ruimtethema: strepen, sterretjes, schetsen van planeet standen en een tekeningetje van een kindje met een beertje en raketten. Het kleurenpalet: blauw, oranje, rood, wit, bruin.

Omdat de lapjes van Riley Blake niet voldoende waren om er een deken uit te krijgen dat de naam deken waardig was, maakte ik een centrale rechthoek, waarrond ik een bijpassend lichtblauw sterrenstofje paste. Voor de achterkant koos ik een oranje stof met donker oranje strepen (alles gekocht bij Madeline de Stoffenmadam). Het oranje maakte het dekentje iets meer unisex, vond ik.

En nu wachten tot de winter... Pas dan kan ik het bovenhalen...

Mijn dekentjes worden steeds groter en groter... Misschien eindig ik binnenkort wel met een 2-persoons bedsprei.

Zonnige broek

Mijn juni-inzending voor SEW IT UP: 2 Sunny pants van La Maison Victor! Toegegeven, het zijn twee drukke motiefjes. Maar het oogt een beetje Afrikaans, een beetje tropisch, een beetje vakantie... En dat is nu nét het thema: vakantiekledij. De ene stof kocht ik ooit bij Veritas (zo'n voorgeknipte lapjes, die in de solden stonden) en de andere stof kocht ik heel lang geleden bij Stoffen Eclips en is, als ik me niet vergis, van Stenzo.  Ik werkte niet met een lintje, maar werkte de lendenband gewoon af met een elastiek. As simple as a pina colada!

 

 

 

 De juweeltjes kocht ik bij Opnieuw & Co voor een prikje!

Een mini dekentje voor een mini mensje

Wanneer er een pakje in de brievenbus zit met mijn naam op, ben ik als een kind dat een snoepje krijgt! Dolgelukkig en zeer benieuwd wat er in zit. Een tijdje terug won ik de april-editie van Project Run & Play. Eén van de prijzen die ik gewonnen had, was een pakketje met precuts van Riley Blake om lappendekentjes te maken. Een lappendekentje stond al lang op mijn to sew list. Alleen had ik de moed niet om er eens aan te beginnen. Met voorgeknipte lapjes ben je al snel op weg naar een heus deken! Een aanrader!

Een nieuwe fulltime job en een klein projectje in wording dat in mij groeit vraten de voorbije weken aan mijn krachten. Huishoudelijke klusjes werden uitgesteld. WOW! Wat groeit een hoop strijk snel aan als je hem probeert te negeren.  En van naaien kwam er ook niet veel meer in huis. Ik wilde wel naaien, maar mijn startmotor pruttelde tegen. Mijn precuts lagen weken uitgestald in mijn naaikamer, in de positie waarin ik ze wilde aan mekaar naaien. Gisteren had ik plots weer wat energie! Eerst deed ik iets aan die Himalaya-strijkberg, en daarna begon ik aan mijn dekentje. Eerst werkte ik al de lapjes af, vandaag naaide ik de achterkant eraan (een lapje stof dat ik ooit bij Action kocht). Resultaat: een piepklein dekentje voor een piepklein mensje of een popje. Ik heb nog 3 andere pakketjes precuts. Er zullen nog wel dekentjes volgen! Dit was alvast een prima oefening.